كنزى

السابعة صباحا واحدى عشرة دقيقة

وقت التفائل

كنزى فى الحياة هو حبك
فكيف لا تشعرين انى احبك
ابتسمى حبيبتى فانا الغد
انا قاهر الماضى
انا بسمتك فوق الخد
ما للجراح تسكن قلبك
والياس فى سمائك ممتد
الا تشعرين بنبضى فى وجودك
احقا تكذبين احساسك الى هذا الحد
تراجعى عن انسحابك ، فالقلب يبكى
والشجار بين الافكار قد اشتد
قبل اقترابى
كنت اراكى ملاكا فوق الاغصان
قريبا من العين والقلب بعيدا عن اليد
واليوم اراكى انثى فى ربيعها
قلبا ما زال فى المهد
اراكى شط الحنين فى بحر احزانى
فاسمحى لى ان ارسو على شطك
قبل ان يرحل المد
اعلم ان صمتى يثير احساسك
فلا تستسلمى له
لا تستسلمى للامس
فأنا آتى اليكى
وانا للامس الطريق السد